10 powszechnych błędnych przekonań na temat schizofrenii

Schizofrenia, ta choroba psychiczna budzi wiele nieuzasadnionych lęków. Podwójna osobowość, niebezpieczność, włączenie się w aktywne życie...

Pogląd #1: schizofrenia jest chorobą dziedziczną

Czynnik dziedziczny odgrywa pewną rolę, ale nie wyjaśnia całej choroby. Wiele czynników środowiskowych zwiększa ryzyko zachorowania na schizofrenię. Na przykład, zażywanie narkotyków lub marihuany przyspiesza pojawienie się choroby. Inne czynniki ryzyka są dodawane do podatności genetycznej: infekcja lub poważny stres w czasie ciąży, przemoc w dzieciństwie ...

Błędne przekonanie #2: To wina matki

Ta teoria jest bezpodstawna. Nie chodziło tylko o schizofrenię, ale także o autyzm. Została ona całkowicie obalona. Jedynymi czynnikami ryzyka związanymi z matką są elementy medyczne (takie jak infekcja w czasie ciąży), które nie mają nic wspólnego z relacją między matką a dzieckiem.

Błędne przekonanie # 3: Schizofrenicy mają podwójną osobowość

W schizofrenii nie ma zmiennych osobowości. Choroba charakteryzuje się występowaniem urojeń, halucynacji, wycofaniem społecznym, dezorganizacją zachowania i myślenia, trudnościami w wyrażaniu emocji czy brakiem motywacji. Co więcej, chorzy często mylnie uważani są za leniwych, podczas gdy brak motywacji jest tylko jednym z objawów ich choroby.

Mit #4: Słyszą głosy: nic nie możemy zrobić

To prawda, że pacjenci ze schizofrenią często słyszą głosy. Ale to nie jest specyficzne dla schizofrenii. Wiele osób odniosło wrażenie, że ktoś zwraca się do nich po imieniu i odwróciło się, mimo że nikogo tam nie było. Słyszenie głosów może być skutecznie leczone za pomocą leków, terapii poznawczo-behawioralnej prowadzonej przez lekarzy.

Pogląd # 5: schizofrenicy to niebezpieczni szaleńcy

O chorobach psychicznych mówi się bardzo często. Jednak przyklejanie chorym etykietki szaleńca jest bardzo niesprawiedliwe. W rzeczywistości, mniej niż 5% poważnych przestępstw jest popełnianych przez schizofreników. Jest to bardzo stygmatyzujące błędne przekonanie. Choroba psychiczna zwiększa nieco ryzyko zachowań agresywnych, ale jest to często związane z używaniem narkotyków i alkoholu i często ogranicza się do kontekstu rodzinnego.

Mit # 5: Schizofrenia nie jest uleczalna

To nie jest prawda. Skuteczność leczenia przeciwpsychotycznego została udowodniona. Przyspieszają powrót pacjentów do zdrowia. W ciągu kilku tygodni można uspokoić delirium, halucynacje i udrękę, jakie wywołują te objawy. Wszystko zależy od tego, jak wcześnie zostanie podjęta interwencja i jakie jest nasilenie objawów.

Mit #6: Pacjenci są znokautowani przez leki

W dużych dawkach leki mają działanie uspokajające. Ale dostosowuje się dawkę do minimalnej skutecznej dawki, najpóźniej po zakończeniu ostrej fazy.

Mit #7: Psychoterapia jest bezużyteczna

W schizofrenii trudno jest stosować psychoterapię w ostrej fazie choroby. Ale kiedy objawy są kontrolowane, psychoterapia jest bardzo przydatna, aby towarzyszyć chorym i pomóc im żyć z chorobą. Niektóre halucynacje lub oporne urojenia są czasami lepiej leczone psychoterapią niż lekami.

Idea #8: schizofrenicy nie mogą studiować ani wchodzić w życie zawodowe

To kolejne z góry powzięte wyobrażenie. Wszystko zależy od momentu w życiu osoby, w którym pojawia się choroba. Jeśli pierwsze epizody psychotyczne pojawiają się, gdy osoba skończyła już studia lub jest zatrudniona, zaczynamy od podstawy wiedzy. Możliwości reintegracji są więc większe. Z drugiej strony, choroba, która zaczyna się wcześnie, ma większy wpływ na dalszą edukacje, jednak jest wiele osób, które mimo choroby ukończyły studia wyższe.

Idea #9: rodzina jest bezsilna

To fakt, że rodzina jest wystawiona na próbę. Jest to choroba, z którą rodzice będą musieli się zmagać przez długi czas. Jest to czasami bardzo skomplikowane, zwłaszcza gdy chorzy nie są świadomi swoich problemów lub odmawiają przyjmowania leków. Rodzina również choruje, uczy się żyć z schizofrenią przez całe życie.

Idea # 10:wzmożona czujność z powodu epidemii Covid-19

Krucha równowaga pacjentów ze schizofrenią została zachwiana przez kryzys związany z Covid-19. Utrata punktów odniesienia, zwiększony stres i niepokój... Kontekst zdrowotny jest czynnikiem zwiększającym ryzyko dekompensacji psychotycznej. Obserwacja ta jest tym bardziej niepokojąca, że pandemia spowodowała zakłócenia w obserwacji chorych (zawieszenie terapii grupowych, zamknięcie szpitali dziennych itp.) Kilka badań wykazało również, że schizofrenicy cierpiący na Covdi19 mają zwiększone ryzyko śmiertelności. Wyjaśniałoby to między innymi fakt, że pacjenci ci mają więcej chorób współistniejących (choroby układu krążenia, cukrzyca...). Osoby ze schizofrenią powinny częściej konsultować się z lekarzem.